Realizuje plan
"Po jednej rzeczy". Codziennie wyciągam z tego co zostało w szafie i kosmetykach jedną odmienną rzecz i z niej korzystam
Inne cienie, inne ubranie, inna torebka itp...
W ten sposób mogę się przekonać czy faktycznie ta rzecz jest fajna, czy pasuje mi, czy faktycznie ją użyję - bo np. pomimo starań okazuje się, ze nie pasuje mi do niczego.
Dzięki tej metodzie wczoraj pozbyłam się jednej czapki, w której jednak źle się czuję i jednych cieni zielonych.
wtorek, 26 listopada 2013
SIŁA REKLAMY
Uważam, że za dużo jest reklam. Zdecydowanie. Nic tak nie wkurza jak reklamy między filmami, w czasie programów. Zawsze w najlepszym momencie. I żeby było bardziej wkur....co reklamy trwają 20 minut nawet.
"Reklama dźwignią handlu" jak to się mówi. Reklamy nas kuszą super produktami, super promocjami. Można powiedzieć, że "zmuszają" poniekąd do zakupów. Myślimy sobie "aha jak kupię ten krem to znikną mi zmarszczki. To świetny kosmetyk. Muszę go mieć. Muszę" Sama wiele razy uległam sile reklamy, ale praca nad sobą odcięła mnie od pokus jakie reklamy przynoszą.
Męczą mnie reklamy - reklamy w telewizji, reklamy w radiu, reklamy na sklepach, reklamy przy drogach, reklamy w skrzynce na listy, reklamy na wszelkich gadżetach....uffff ,,,, już się zmęczyłam.
A najbardziej mnie wkurza, że nikt nad tą ilością nie panuje.
Moja rada: nie ulegajmy reklamom nie dajmy się im oszukiwać. Patrzmy na nie z przymrużeniem oka.
A to stara jak świat piosenka Kasy z Agnieszką Włodarczyk. Taki wesoły akcent na koniec
http://www.youtube.com/watch?v=iMYCAEA7FaU
"Reklama dźwignią handlu" jak to się mówi. Reklamy nas kuszą super produktami, super promocjami. Można powiedzieć, że "zmuszają" poniekąd do zakupów. Myślimy sobie "aha jak kupię ten krem to znikną mi zmarszczki. To świetny kosmetyk. Muszę go mieć. Muszę" Sama wiele razy uległam sile reklamy, ale praca nad sobą odcięła mnie od pokus jakie reklamy przynoszą.
Męczą mnie reklamy - reklamy w telewizji, reklamy w radiu, reklamy na sklepach, reklamy przy drogach, reklamy w skrzynce na listy, reklamy na wszelkich gadżetach....uffff ,,,, już się zmęczyłam.
A najbardziej mnie wkurza, że nikt nad tą ilością nie panuje.
Moja rada: nie ulegajmy reklamom nie dajmy się im oszukiwać. Patrzmy na nie z przymrużeniem oka.
A to stara jak świat piosenka Kasy z Agnieszką Włodarczyk. Taki wesoły akcent na koniec
http://www.youtube.com/watch?v=iMYCAEA7FaU
poniedziałek, 25 listopada 2013
ILE TO JEST MINIMUM?
Minimum? Ile to minimum
Dla mnie to optymalna ilość.
Pewnie niejedna z Was po przyjrzeniu się moim kosmetykom powie, że sama ma o wiele wiele więcej. Ja też miałam kiedyś o wiele wiele więcej, ale wiem, że nadal mam za dużo. Są dziewczyny które mają po kilkadziesiąt lakierów. Ja mam ich koło 15, ale ich prawie nie używam. Zawsze czekam aż mi paznokcie urosną, bo moja krótka płytka wg mnie nie wygląda fajnie z ciemnymi lakierami. Dlatego czekam i czekam aż paznokcie urosną, ale udaje mi się to tylko w lecie, bo zimą łamią się ciągle.
Ile jest to więc minimum?
Dla mnie:
- to taka ilość, którą jestem w stanie zużyć,
- po jednej sztuce (z lakierami i cieniami to mało jeśli ktoś lubi zmiany), ale nie 5 cieni niebieskich, 15 lakierów czerwonych itp. Wystarczy jedna sztuka z danego koloru. Trzeba się zastanowić czy niebieski w 6 odcieniach nie jest zbędny? Czy jak już musimy to nie zostawić jasnego i ciemnego, bez gamy pośredniej.
- ilość która nie będzie mnie przytłaczać,
- ilość rzeczy które realnie potrzebuję - do tego czy tego naprawdę potrzebujemy nie jest łatwo czasami dojść.
Jeśli pójdziemy o krok naprzód w naszej walce o zminimalizowanie swojego życia okaże się, że pewnych rzeczy w ogóle nie potrzebujemy mimo, że dotąd uznawaliśmy, że bez nich żyć się nie da.
Teraz może wydawać się to dla nas niemożliwe, ale po jakimś czasie to będzie realne. Np. teraz niemożliwe wydaje mi się posiadanie góra dwóch małych zestawów cieni (czyli paletki brązowej złożonej z maks 3 brązów i np. szarej). Lubię czasem dodać troszkę szaleństwa kolorystycznego do makijażu. Ale może za rok stwierdzę, że doszłam do etapu, gdy nie będę eksperymentować w makijażu i ubiorze.
Jeśli chodzi o ubiór to skacze od stylu luźnego i niedbałego (czyli dziurawe jeansy i luźny długi sweter, albo koszula) do takiego elegantszego (niestety stwierdzam, że tego jest mało). Bardzo chciałabym określić swój styl, wypełnić szafę rzeczami bardziej klasycznymi i eleganckimi, ale chcę zostawić też trochę szaleństwa w szafie.
Poprzez minimalizm myślę, że uda mi się określić swoje prawdziwe potrzeby i pozostawić rzeczy, które określają mnie i podkreślą moją osobowość.
Dla mnie to optymalna ilość.
Pewnie niejedna z Was po przyjrzeniu się moim kosmetykom powie, że sama ma o wiele wiele więcej. Ja też miałam kiedyś o wiele wiele więcej, ale wiem, że nadal mam za dużo. Są dziewczyny które mają po kilkadziesiąt lakierów. Ja mam ich koło 15, ale ich prawie nie używam. Zawsze czekam aż mi paznokcie urosną, bo moja krótka płytka wg mnie nie wygląda fajnie z ciemnymi lakierami. Dlatego czekam i czekam aż paznokcie urosną, ale udaje mi się to tylko w lecie, bo zimą łamią się ciągle.
Ile jest to więc minimum?
Dla mnie:
- to taka ilość, którą jestem w stanie zużyć,
- po jednej sztuce (z lakierami i cieniami to mało jeśli ktoś lubi zmiany), ale nie 5 cieni niebieskich, 15 lakierów czerwonych itp. Wystarczy jedna sztuka z danego koloru. Trzeba się zastanowić czy niebieski w 6 odcieniach nie jest zbędny? Czy jak już musimy to nie zostawić jasnego i ciemnego, bez gamy pośredniej.
- ilość która nie będzie mnie przytłaczać,
- ilość rzeczy które realnie potrzebuję - do tego czy tego naprawdę potrzebujemy nie jest łatwo czasami dojść.
Jeśli pójdziemy o krok naprzód w naszej walce o zminimalizowanie swojego życia okaże się, że pewnych rzeczy w ogóle nie potrzebujemy mimo, że dotąd uznawaliśmy, że bez nich żyć się nie da.
Teraz może wydawać się to dla nas niemożliwe, ale po jakimś czasie to będzie realne. Np. teraz niemożliwe wydaje mi się posiadanie góra dwóch małych zestawów cieni (czyli paletki brązowej złożonej z maks 3 brązów i np. szarej). Lubię czasem dodać troszkę szaleństwa kolorystycznego do makijażu. Ale może za rok stwierdzę, że doszłam do etapu, gdy nie będę eksperymentować w makijażu i ubiorze.
Jeśli chodzi o ubiór to skacze od stylu luźnego i niedbałego (czyli dziurawe jeansy i luźny długi sweter, albo koszula) do takiego elegantszego (niestety stwierdzam, że tego jest mało). Bardzo chciałabym określić swój styl, wypełnić szafę rzeczami bardziej klasycznymi i eleganckimi, ale chcę zostawić też trochę szaleństwa w szafie.
Poprzez minimalizm myślę, że uda mi się określić swoje prawdziwe potrzeby i pozostawić rzeczy, które określają mnie i podkreślą moją osobowość.
MINIMALIZM TO LEPSZA JAKOŚĆ ŻYCIA
Minimalizm mobilizuje do zakupów lepszej klasy rzeczy. Nie kupujemy byle jakich ubrań, bo jeśli postanowiliśmy ograniczyć swoją szafę to nie możemy sobie pozwolić na "bylejakość". Nie kupujemy bez opamiętania, ale starannie wybieramy rzeczy które mają nam przecież służyć, a nie leżeć w kącie.
Dam Wam przykład z mojego życia.
Kiedyś lubowałam się w kupowaniu w lumpeksach i nadal uważam, że są tam skarby. Wychodziłam jednak z siatami ubrań, ale 2/3 z nich była kiepskiej jakości, albo według mnie nadawała się do przeróbki (której nie doczekały). Nazbierałam przez pięć lat pare worów tych ubrań, które nie nadawały się w sumie do niczego, albo leżały poupychane po szafkach, pudłach.
Oprócz lumpeksów ubierałam się w innych sklepach i kupowałam różne drobiazgi. Nazbierało się wiec SPOROOO RZECZY.
Jak już wspomniałam godziną 0 chomikowania była przeprowadzka po 5 latach do innego mieszkania. To był HORROR. Powiedziałam KONIEC. Wywaliłam 2/3 rzeczy (część wywiozłam do domu rodzinnego, gdzie nadal je wyrzucam).
Rok zajął mi odwyk od lumpeksów i kupowania co popadnie. Zmniejszałam po trochę ilość kosmetyków. To była naprawdę walka z sobą, wiele bardzo wiele porażek poniosłam, ale doszłam do tego stanu w końcu, że nie chodzę co tydzień lub dwa razy w tygodniu na zakupy odzieżowo-drobiazgowo-kosmetyczne, nie zamawiam wciąż na Allegro. Doszłam do tego, że długo się zastanawiam nad tym co kupię, kupuje produkty lepszej jakości. Jestem bardzo wybredna teraz. Postawiłam na jakość. Jestem w połowie drogi do optymalizacji i minimalizacji rzeczy.
Podsumowując jednak temat - moja rada:
1.WYBIERAJ RZECZY DOBREJ JAKOŚCI.
2.CZYTAJ RECENZJE, OPINIE INNYCH O NP. KOSMETYKACH.
3.PRZEMYŚL CZY POTRZEBUJESZ NAPRAWDĘ DANEJ RZECZY I CZY NIE MASZ JUŻ TAKIEJ.
4.ZASTĘPUJ SWOJĄ PRZEBRANĄ, WYSELEKCJONOWANĄ SZAFĘ POWOLI RZECZAMI LEPSZEJ JAKOŚCI I BARDZIEJ UNIWERSALNYMI.
5.JEŚLI KUPISZ COŚ NOWEGO - WYRZUĆ COŚ STAREGO - ZACHOWASZ RÓWNOWAGĘ.
6. WALCZ Z POKUSAMI
Dam Wam przykład z mojego życia.
Kiedyś lubowałam się w kupowaniu w lumpeksach i nadal uważam, że są tam skarby. Wychodziłam jednak z siatami ubrań, ale 2/3 z nich była kiepskiej jakości, albo według mnie nadawała się do przeróbki (której nie doczekały). Nazbierałam przez pięć lat pare worów tych ubrań, które nie nadawały się w sumie do niczego, albo leżały poupychane po szafkach, pudłach.
Oprócz lumpeksów ubierałam się w innych sklepach i kupowałam różne drobiazgi. Nazbierało się wiec SPOROOO RZECZY.
Jak już wspomniałam godziną 0 chomikowania była przeprowadzka po 5 latach do innego mieszkania. To był HORROR. Powiedziałam KONIEC. Wywaliłam 2/3 rzeczy (część wywiozłam do domu rodzinnego, gdzie nadal je wyrzucam).
Rok zajął mi odwyk od lumpeksów i kupowania co popadnie. Zmniejszałam po trochę ilość kosmetyków. To była naprawdę walka z sobą, wiele bardzo wiele porażek poniosłam, ale doszłam do tego stanu w końcu, że nie chodzę co tydzień lub dwa razy w tygodniu na zakupy odzieżowo-drobiazgowo-kosmetyczne, nie zamawiam wciąż na Allegro. Doszłam do tego, że długo się zastanawiam nad tym co kupię, kupuje produkty lepszej jakości. Jestem bardzo wybredna teraz. Postawiłam na jakość. Jestem w połowie drogi do optymalizacji i minimalizacji rzeczy.
Podsumowując jednak temat - moja rada:
1.WYBIERAJ RZECZY DOBREJ JAKOŚCI.
2.CZYTAJ RECENZJE, OPINIE INNYCH O NP. KOSMETYKACH.
3.PRZEMYŚL CZY POTRZEBUJESZ NAPRAWDĘ DANEJ RZECZY I CZY NIE MASZ JUŻ TAKIEJ.
4.ZASTĘPUJ SWOJĄ PRZEBRANĄ, WYSELEKCJONOWANĄ SZAFĘ POWOLI RZECZAMI LEPSZEJ JAKOŚCI I BARDZIEJ UNIWERSALNYMI.
5.JEŚLI KUPISZ COŚ NOWEGO - WYRZUĆ COŚ STAREGO - ZACHOWASZ RÓWNOWAGĘ.
6. WALCZ Z POKUSAMI
niedziela, 24 listopada 2013
MINIMALIZM CZ 2 - realny minimalizm
Nie wiem czy dojdę do 100 rzeczy. Pewnie nie.
Myślę, że każdy powinien poznać swoją granicę minimalizmu. Nie chodzi przecież by się trzymać zasady 100 rzecz, ale o to by wyznaczyć swój własny minimalizm. Granicę, gdy będziemy już mieli optymalną dla siebie ilość rzeczy i będziemy z nich wszystkich korzystać.
Zajmie to dużo czasu, by poznać nasze dokładne potrzeby i odrzucić to co zbędne.
Krok po kroku i ... do celu:)
O to chodzi w tej idei.
Myślę, że każdy powinien poznać swoją granicę minimalizmu. Nie chodzi przecież by się trzymać zasady 100 rzecz, ale o to by wyznaczyć swój własny minimalizm. Granicę, gdy będziemy już mieli optymalną dla siebie ilość rzeczy i będziemy z nich wszystkich korzystać.
Zajmie to dużo czasu, by poznać nasze dokładne potrzeby i odrzucić to co zbędne.
Krok po kroku i ... do celu:)
O to chodzi w tej idei.
sobota, 23 listopada 2013
JEDEN BANALNY POMYSŁ NA ZAOSZCZĘDZENIE CZASU
Tak tak zawsze mam ten problem. Żeby wejść do mieszkania muszę otworzyć 4 zamki. Niestety trzy klucze są takie same. Postanowiłam je w prosty sposób wyróżnić. Zaczynam otwieranie drzwi od klucza do klatki więc zaczynam od najjaśniejszego klucza - kolor żółty. Na piętrze są kolejne drzwi - kolor pomarańczowy. Do drzwi mieszkania mam dwa klucze - niebieskie, ale różne . Taka prosta rzecz, a uprościła mi życie.
No i klucze zawsze mam w małej kieszonce torebki lub przypięte na smyczy do rączki - wtedy ciągnę za smycz i są klucze. Wole jednak kieszonkę, bo często zmieniam torebki i nie chce mi się przepinać.
No i klucze zawsze mam w małej kieszonce torebki lub przypięte na smyczy do rączki - wtedy ciągnę za smycz i są klucze. Wole jednak kieszonkę, bo często zmieniam torebki i nie chce mi się przepinać.
PLAN NA NAJBLIŻSZY CZAS - KOSMETYKI DO ZUŻYCIA
Oto co chcę zużyć, czego chcę się pozbyć:
Po dodaniu tego zdjęcia umyłam pędzle resztką szamponu baby dream
OFIARY MINIMALIZMU - KOSMETYKI CZ3
A oto co dziś wyrzuciłam z kosmetyków. To już chyba czwarte wyrzucanie. Po trochu, po trochu. Już nie jest tak źle jak kiedyś. Powolutku ... dochodzę do mojego minimum.
Najbardziej żal cieni, bo ja w lecie maluję się kolorowo, a jesienią, zimą w brązach, szarościach. Przeanalizowałam jednak kolory, wymazałam całą rękę by popróbować i odrzuciłam te same lub bardzo podobne.
Wyrzuciłam więc dziś:
A to zostawiłam:
cienie - myślę że jeszcze je zredukuje
lakiery (żółty i pomarańczowy jednak wyrzuciłam, są na pierwszym zdjęciu)
kosmetyki inne niż te które znajdują się w mojej kosmetyczce: szminki 4, tusze 1 (ten zielony też wyrzuciłam), korektor, błyszczyk(nad nim się zastanawiam) 2 kredki do oczu
Mało troszkę wyrzuciłam, ale zawsze to coś. Małymi kroczkami dojdę do minimum=optimum. Myślę, że i tak już jest nieźle w porównaniu do tego co było 4 lata temu:)
Najbardziej żal cieni, bo ja w lecie maluję się kolorowo, a jesienią, zimą w brązach, szarościach. Przeanalizowałam jednak kolory, wymazałam całą rękę by popróbować i odrzuciłam te same lub bardzo podobne.
Wyrzuciłam więc dziś:
A to zostawiłam:
cienie - myślę że jeszcze je zredukuje
A to zawartość mojej stałej kosmetyczki. Ubarwiam ją używając zamiennie kolorowych cieni. Szminek rzadko używam (zmienię to)
JAK OCZYŚCIĆ SWOJĄ SZAFĘ ZE ZBĘDNYCH RZECZY - wyrzucamy
Myślę, że metody dążenia do minimum rzeczy można podzielić na etapy
I. JEŚLI CHCESZ POZBYĆ SIĘ NIEPOTRZEBNYCH UBRAŃ:
1. W pierwszej kolejności powyrzucaj rzeczy w złym stanie, albo te które czekają na przeróbki, ale już długoooo czekają - prawdopodobnie się nie doczekają.
2. Teraz z tego co zostało wyrzuć te rzeczy,
- w których nie chodziłaś już ponad 1,5r
- odłożyłaś na przyszłość - bo może moda wróci, albo schudnę. Jak schudniesz to sobie kupisz nowe ubrania, ładniejsze, więc żadnej litości.
3. Kupkę nr 2 podziel na rzeczy:
- do sprzedaży
- do oddania potrzebującym
II. JEŚLI TO MA BYĆ NAPRAWDĘ MINIMALNA SZAFA:
spisz na kartce, komputerze wszystkie rodzaje ubrań i jakie uważasz że powinny być w szafie, żeby była to szafa optymalna.Zrób 3 rubryki;
1. Szafa optymalna=minimalna
np.
swetry:
1 sweter czarny
1 sweter kolorowy
1 sweter brązowy
2 kardigany
2 grube swetry
itd....
Dobrze to przemyśl.
2. Co z tego znajduje się w mojej szafie
3. Czego w takim razie mogę się pozbyć
Przeanalizuj co z tego zestawu można stworzyć. Zwróć uwagę by dużo rzeczy było uniwersalnych, klasycznych.Według wielu znawców mody takim "must have" jest:
- mała czarna
- jeansy
- szpilki
- prosty płaszcz
- marynarka
No ale zależy co kto lubi - ale myślę że to każdemu się przyda.
A następnie po wypisaniu tabelki zabieramy się do wyrzucania :)
Czytałam również, że:
- 40% szafy powinna zajmować klasyka
- 30% rzeczy wymieniane raz /dwa razy w sezonie
- 20% dodatki
-10% trendy
Ja jestem w trakcie etapu nr I.
Kiedyś natknęłam się na filmiki Jenniffer L. Scott. Jej szafa jest naprawdę minimalna, a jej filmiki dają dużo do myślenia.
Zasady Jenniffer L. Scott o 10-elementowej szafie i dodatkach
http://www.youtube.com/watch?v=LnN1S8flnjE
http://www.youtube.com/watch?v=MPSt7ZWjdiQ
Polecam poznać zasady Jeniffer L. Scott, a tu jej strona http://jenniferlscott.com/
I. JEŚLI CHCESZ POZBYĆ SIĘ NIEPOTRZEBNYCH UBRAŃ:
1. W pierwszej kolejności powyrzucaj rzeczy w złym stanie, albo te które czekają na przeróbki, ale już długoooo czekają - prawdopodobnie się nie doczekają.
2. Teraz z tego co zostało wyrzuć te rzeczy,
- w których nie chodziłaś już ponad 1,5r
- odłożyłaś na przyszłość - bo może moda wróci, albo schudnę. Jak schudniesz to sobie kupisz nowe ubrania, ładniejsze, więc żadnej litości.
3. Kupkę nr 2 podziel na rzeczy:
- do sprzedaży
- do oddania potrzebującym
II. JEŚLI TO MA BYĆ NAPRAWDĘ MINIMALNA SZAFA:
spisz na kartce, komputerze wszystkie rodzaje ubrań i jakie uważasz że powinny być w szafie, żeby była to szafa optymalna.Zrób 3 rubryki;
1. Szafa optymalna=minimalna
np.
swetry:
1 sweter czarny
1 sweter kolorowy
1 sweter brązowy
2 kardigany
2 grube swetry
itd....
Dobrze to przemyśl.
2. Co z tego znajduje się w mojej szafie
3. Czego w takim razie mogę się pozbyć
Przeanalizuj co z tego zestawu można stworzyć. Zwróć uwagę by dużo rzeczy było uniwersalnych, klasycznych.Według wielu znawców mody takim "must have" jest:
- mała czarna
- jeansy
- szpilki
- prosty płaszcz
- marynarka
No ale zależy co kto lubi - ale myślę że to każdemu się przyda.
A następnie po wypisaniu tabelki zabieramy się do wyrzucania :)
Czytałam również, że:
- 40% szafy powinna zajmować klasyka
- 30% rzeczy wymieniane raz /dwa razy w sezonie
- 20% dodatki
-10% trendy
Ja jestem w trakcie etapu nr I.
Kiedyś natknęłam się na filmiki Jenniffer L. Scott. Jej szafa jest naprawdę minimalna, a jej filmiki dają dużo do myślenia.
Zasady Jenniffer L. Scott o 10-elementowej szafie i dodatkach
http://www.youtube.com/watch?v=LnN1S8flnjE
http://www.youtube.com/watch?v=MPSt7ZWjdiQ
Polecam poznać zasady Jeniffer L. Scott, a tu jej strona http://jenniferlscott.com/
PIERWSZE PORZĄDKI W SZAFACH
1. PRZESZUKAŁAM SZAFĘ, KAŻDĄ SZUFLADĘ - wyrzuciłam to co zbędne, poniszczone - 7 rzeczy
2. PRZEZNACZYŁAM NA SPRZEDAŻ - JAKO PACZKA UBRANIA I OSOBNO BUTY
3. POLICZYŁAM CO ZOSTAŁO ... i zostały:
- spodnie materiałowe 9 szt.
- jeansy 6 szt.
- swetry + wdzianka z długim rękawem 30 szt. (!)
- bluzki z krótkim i bez rękawa 50 szt. (!!!)
- koszule 8 szt.
- bluza sportowa 1 szt.
- spodnie dresowe 2 szt.
- spodenki+rybaczki 5 szt.
- kurtki skóra+letnie 4 szt.
- trencz 2 szt.
- kurtka jesienna 1 szt.
- kurtki zimowe 4 szt.
- kurtka trekkingowa + narciarska 2 szt.
- polar 1 szt.
- sukienki 2 szt.
- spódnice - 2 szt.
Nie jest to szafa minimalistyczna. Troszkę się przeraziłam, bo pomimo, ze tyle wyrzuciłam już - oprócz tego co dziś to TYLE MI ZOSTAŁO. Nie policzyłam bluzek, swetrów itp. w domu rodzinnym oraz butów - to zostawiam na następny raz.
Minimalizm to długa droga i nie oszukujmy się - nie jestem w stanie od razu zmniejszyć wszystkiego do minimum. Małe kroki to już coś ....
4. POCHOWAŁAM KURTKI LETNIE I BLUZKI, SPODENKI do pudeł. Niektóre bluzki zostały na wieszakach, bo też zimą chodzę.
2. PRZEZNACZYŁAM NA SPRZEDAŻ - JAKO PACZKA UBRANIA I OSOBNO BUTY
3. POLICZYŁAM CO ZOSTAŁO ... i zostały:
- spodnie materiałowe 9 szt.
- jeansy 6 szt.
- swetry + wdzianka z długim rękawem 30 szt. (!)
- bluzki z krótkim i bez rękawa 50 szt. (!!!)
- koszule 8 szt.
- bluza sportowa 1 szt.
- spodnie dresowe 2 szt.
- spodenki+rybaczki 5 szt.
- kurtki skóra+letnie 4 szt.
- trencz 2 szt.
- kurtka jesienna 1 szt.
- kurtki zimowe 4 szt.
- kurtka trekkingowa + narciarska 2 szt.
- polar 1 szt.
- sukienki 2 szt.
- spódnice - 2 szt.
Nie jest to szafa minimalistyczna. Troszkę się przeraziłam, bo pomimo, ze tyle wyrzuciłam już - oprócz tego co dziś to TYLE MI ZOSTAŁO. Nie policzyłam bluzek, swetrów itp. w domu rodzinnym oraz butów - to zostawiam na następny raz.
Minimalizm to długa droga i nie oszukujmy się - nie jestem w stanie od razu zmniejszyć wszystkiego do minimum. Małe kroki to już coś ....
4. POCHOWAŁAM KURTKI LETNIE I BLUZKI, SPODENKI do pudeł. Niektóre bluzki zostały na wieszakach, bo też zimą chodzę.
SZTUKA DOBREGO ŻYCIA
Co znaczy dobrze żyć?
Każdy ma inną odpowiedź "jak żyć".
Najprościej mówiąc (według mnie) żyć tak by to życie sprawiało nam radość, byśmy się spełniali. Powiesz: "No, tak dobrze się tylko mówi , a ja mam mało satysfakcjonującą pracę, rachunki, kredyty mnie przytłaczają, z mężem się nie układa, jestem sama/sam". Wiele osób ma jakieś problemy i myślę że chyba prawie każdy je ma. Myślę, że można starać się żyć z problemami. Wiele problemów da się rozwiązać. A może warto zacząć robić coś co sprawi nam i innym radość. Jeśli zajmiemy się tym co lubimy, co da nam radość to nastąpi równowaga i problemy nie będą już nas tak przytłaczać, nie będą zajmować nam naszej przestrzeni.
Warto poznać świat wokoło. Kiedy straciłam rodziców myślałam, ze to już koniec świata. Smutek był wielki. Znalazłam jednak swój sposób by sobie poradzić z tym. Zapisałam się do hospicjum jako wolontariuszka. Wychodziłam stamtąd bardzo szczęśliwa, bo innym dałam chociaż trochę radości, bo znalazłam czas na rozmowę z panem, który nie miał nikogo, którego córka zapomniała o nim.I kiedy ciężko zachorował i trafił do hospicjum wreszcie ktoś z nim rozmawiał. Kiedy przyszłam następnym razem jego już nie było ale może odszedł z przekonaniem, ze nie jest sam.
Właśnie w hospicjum zobaczyłam co to jest ból, smutek i prawdziwe problemy. Poprzez pomaganie innym pomogłam też sobie. Moje problemy stały się niczym. Tęsknie za wolontariatem, bo teraz muszę zajmować się czym innym, ale wiem że chciałabym tam wrócić.
Weźmy inny przykład - tajfun na Filipinach. Tysiące ludzi straciło dom nad głową, tysiące zginęło. No i czy w obliczu takiej katastrofy moje problemy (chwilowe zapewne) nie są mało ważne. Tam ludzie nie mają już nic, stracili rodziny, a ja się martwię o błahostki. Póki jestem zdrowa spróbuje się podnieść, stawie czoło problemom, bo czym one są w obliczu prawdziwych tragedii.
Masz problemy w pracy? Zmień ją jeśli możesz. Jeśli teraz nie jest to możliwe to poczekaj. Może będzie lepiej, a może trafi się kiedyś okazja na lepszą, bardziej satysfakcjonującą pracę.
Masz problemy finansowe - jak się da oszczędzaj. Nie zawsze jest jak oszczędzać - może warto zwrócić się do kogoś o pomoc - to naprawdę nie wstyd pożyczać, to normalne. Wstyd to kraść i oszukiwać ludzi.
Kredyty? Chyba już prawie każdy je ma.
Z mężem się nie układa? Porozmawiaj jeśli jeszcze nie próbowałaś. A może lepiej się rozstać jeśli już nic nie pomaga? "Ale co z dziećmi?" zapytasz. A ja Ci powiem, że czasem lepiej gdy dzieci mają dwoje szczęśliwych rodziców żyjących osobno niż dwoje wiecznie kłócących się, ale trwających w związku.
Uważam że warto walczyć o miłość, małżeństwo. A nuż się uda uleczyć związek. A jeśli nie uda naprawić relacji to wiemy że walczyliśmy o związek.
Jesteś sama/sam i przez to uważasz się za nieszczęśliwą/ nieszczęśliwego? Szczęście uzależniasz od miłości. A może warto popracować nad sobą, nad swoim wnętrzem, zająć się czymś co lubisz? Rozwijać się. Zarówno związki jak i bycie singlem mają plusy i minusy. Nie czekaj na miłość - czasami ona sama się zjawia w nieoczekiwanym momencie. Na razie zajmij się sobą, bo kiedyś nie będziesz mieć tyle czasu na to. Pomagaj innym, otocz się przyjaciółmi i ludźmi. Znajdź dla siebie takie zajęcie, które Cię zmęczy porządnie.
Zajmij się swoimi pasjami. Może jakieś manualne hobby, a może spotkania z przyjaciółmi, sport?Może pomoc innym - nie tylko jest hospicjum (to miejsce dla silnych ludzi, bo różne rzeczy się tam widzi i nie każdy to wytrzyma) są również charytatywne organizacje, zbiórki paczek, pomoc w nauce dla dzieci z biednych rodzin, schroniska dla zwierząt i ludzi. Możesz oddawać krew (ja się staram oddawać) zostać dawcą szpiku (polecam, bo to nic nie boli, a ktoś może dostać szansę na drugie życie).
Wierzę, że dobro które dasz z siebie wróci do siebie.
Walcz o siebie, nie poddawaj się. Pomagaj i daj sobie pomóc.
Świat daje nam w d..e. Tak już jest. Trzeba z każdego problemu pobrać naukę i starać się problem rozwiązać, a przynajmniej się starać. Jeśli nie próbujesz różnych rozwiązań to nie narzekaj, że nic się nie dzieje z problemem. Próbuj - bo to już duży krok do rozwiązania. Czasami problem, który wydaje się bez rozwiązania - w nieoczekiwanym momencie rozwiązuje się.
Każdy problem sprawia, ze jesteś silniejsza /silniejszy i mądrzejszy. Życie ma różne barwy i dlatego jest cennym darem.
Nie marnuj go na zamartwianie się. Przyjmij go takim jaki jest i staraj się w miarę możliwości to życie urozmaicać, uleczać.
Spełniaj się.
Zauważ że oprócz problemów jest wiele więcej w twoim życiu. Może masz wspaniałą rodzinę, kochającego mężczyznę, kobietę, mieszkasz w pięknym miejscu, masz fajne hobby (np.robisz piękne swetry, szaliki, haftujesz), dobrze gotujesz. Jesteś zdrowa/zdrowy to możesz wiele. Popatrz na ludzi, chorych, którzy nie poddają się, są weseli, bo potrafią cieszyć się z małych rzeczy. Nie oczekuj wiele od życia, ciesz się z małych rzeczy, a zobaczysz że życie da ci wiele małych powodów do radości, które kiedyś sprawią, ze na starość powiesz "Hmmm, czasem było ciężko ale jakże piękne było moje życie".
Nigdy nie jest za późno na szczęście. Nawet będąc starym to przecież nie koniec życia, więc każdy kolejny dzień może być dla ciebie szczęśliwy.
Zacznij od teraz otaczać się szczęściem.
Uśmiechnij się do sąsiada, pani w urzędzie. Zapytaj sąsiadkę o zdrowie? Powiedz mężowi że go kochasz - choć mało rozmawiacie ze sobą (albo zostaw mu liścik z krótkim wyznaniem). Może ten mały krok przełamie coś między wami.
Walcz o siebie, ludzi i swoją przestrzeń.
Świata nie zmienisz, ale swój świat tak
Każdy ma inną odpowiedź "jak żyć".
Najprościej mówiąc (według mnie) żyć tak by to życie sprawiało nam radość, byśmy się spełniali. Powiesz: "No, tak dobrze się tylko mówi , a ja mam mało satysfakcjonującą pracę, rachunki, kredyty mnie przytłaczają, z mężem się nie układa, jestem sama/sam". Wiele osób ma jakieś problemy i myślę że chyba prawie każdy je ma. Myślę, że można starać się żyć z problemami. Wiele problemów da się rozwiązać. A może warto zacząć robić coś co sprawi nam i innym radość. Jeśli zajmiemy się tym co lubimy, co da nam radość to nastąpi równowaga i problemy nie będą już nas tak przytłaczać, nie będą zajmować nam naszej przestrzeni.
Warto poznać świat wokoło. Kiedy straciłam rodziców myślałam, ze to już koniec świata. Smutek był wielki. Znalazłam jednak swój sposób by sobie poradzić z tym. Zapisałam się do hospicjum jako wolontariuszka. Wychodziłam stamtąd bardzo szczęśliwa, bo innym dałam chociaż trochę radości, bo znalazłam czas na rozmowę z panem, który nie miał nikogo, którego córka zapomniała o nim.I kiedy ciężko zachorował i trafił do hospicjum wreszcie ktoś z nim rozmawiał. Kiedy przyszłam następnym razem jego już nie było ale może odszedł z przekonaniem, ze nie jest sam.
Właśnie w hospicjum zobaczyłam co to jest ból, smutek i prawdziwe problemy. Poprzez pomaganie innym pomogłam też sobie. Moje problemy stały się niczym. Tęsknie za wolontariatem, bo teraz muszę zajmować się czym innym, ale wiem że chciałabym tam wrócić.
Weźmy inny przykład - tajfun na Filipinach. Tysiące ludzi straciło dom nad głową, tysiące zginęło. No i czy w obliczu takiej katastrofy moje problemy (chwilowe zapewne) nie są mało ważne. Tam ludzie nie mają już nic, stracili rodziny, a ja się martwię o błahostki. Póki jestem zdrowa spróbuje się podnieść, stawie czoło problemom, bo czym one są w obliczu prawdziwych tragedii.
Masz problemy w pracy? Zmień ją jeśli możesz. Jeśli teraz nie jest to możliwe to poczekaj. Może będzie lepiej, a może trafi się kiedyś okazja na lepszą, bardziej satysfakcjonującą pracę.
Masz problemy finansowe - jak się da oszczędzaj. Nie zawsze jest jak oszczędzać - może warto zwrócić się do kogoś o pomoc - to naprawdę nie wstyd pożyczać, to normalne. Wstyd to kraść i oszukiwać ludzi.
Kredyty? Chyba już prawie każdy je ma.
Z mężem się nie układa? Porozmawiaj jeśli jeszcze nie próbowałaś. A może lepiej się rozstać jeśli już nic nie pomaga? "Ale co z dziećmi?" zapytasz. A ja Ci powiem, że czasem lepiej gdy dzieci mają dwoje szczęśliwych rodziców żyjących osobno niż dwoje wiecznie kłócących się, ale trwających w związku.
Uważam że warto walczyć o miłość, małżeństwo. A nuż się uda uleczyć związek. A jeśli nie uda naprawić relacji to wiemy że walczyliśmy o związek.
Jesteś sama/sam i przez to uważasz się za nieszczęśliwą/ nieszczęśliwego? Szczęście uzależniasz od miłości. A może warto popracować nad sobą, nad swoim wnętrzem, zająć się czymś co lubisz? Rozwijać się. Zarówno związki jak i bycie singlem mają plusy i minusy. Nie czekaj na miłość - czasami ona sama się zjawia w nieoczekiwanym momencie. Na razie zajmij się sobą, bo kiedyś nie będziesz mieć tyle czasu na to. Pomagaj innym, otocz się przyjaciółmi i ludźmi. Znajdź dla siebie takie zajęcie, które Cię zmęczy porządnie.
Zajmij się swoimi pasjami. Może jakieś manualne hobby, a może spotkania z przyjaciółmi, sport?Może pomoc innym - nie tylko jest hospicjum (to miejsce dla silnych ludzi, bo różne rzeczy się tam widzi i nie każdy to wytrzyma) są również charytatywne organizacje, zbiórki paczek, pomoc w nauce dla dzieci z biednych rodzin, schroniska dla zwierząt i ludzi. Możesz oddawać krew (ja się staram oddawać) zostać dawcą szpiku (polecam, bo to nic nie boli, a ktoś może dostać szansę na drugie życie).
Wierzę, że dobro które dasz z siebie wróci do siebie.
Walcz o siebie, nie poddawaj się. Pomagaj i daj sobie pomóc.
Świat daje nam w d..e. Tak już jest. Trzeba z każdego problemu pobrać naukę i starać się problem rozwiązać, a przynajmniej się starać. Jeśli nie próbujesz różnych rozwiązań to nie narzekaj, że nic się nie dzieje z problemem. Próbuj - bo to już duży krok do rozwiązania. Czasami problem, który wydaje się bez rozwiązania - w nieoczekiwanym momencie rozwiązuje się.
Każdy problem sprawia, ze jesteś silniejsza /silniejszy i mądrzejszy. Życie ma różne barwy i dlatego jest cennym darem.
Nie marnuj go na zamartwianie się. Przyjmij go takim jaki jest i staraj się w miarę możliwości to życie urozmaicać, uleczać.
Spełniaj się.
Zauważ że oprócz problemów jest wiele więcej w twoim życiu. Może masz wspaniałą rodzinę, kochającego mężczyznę, kobietę, mieszkasz w pięknym miejscu, masz fajne hobby (np.robisz piękne swetry, szaliki, haftujesz), dobrze gotujesz. Jesteś zdrowa/zdrowy to możesz wiele. Popatrz na ludzi, chorych, którzy nie poddają się, są weseli, bo potrafią cieszyć się z małych rzeczy. Nie oczekuj wiele od życia, ciesz się z małych rzeczy, a zobaczysz że życie da ci wiele małych powodów do radości, które kiedyś sprawią, ze na starość powiesz "Hmmm, czasem było ciężko ale jakże piękne było moje życie".
Nigdy nie jest za późno na szczęście. Nawet będąc starym to przecież nie koniec życia, więc każdy kolejny dzień może być dla ciebie szczęśliwy.
Zacznij od teraz otaczać się szczęściem.
Uśmiechnij się do sąsiada, pani w urzędzie. Zapytaj sąsiadkę o zdrowie? Powiedz mężowi że go kochasz - choć mało rozmawiacie ze sobą (albo zostaw mu liścik z krótkim wyznaniem). Może ten mały krok przełamie coś między wami.
Walcz o siebie, ludzi i swoją przestrzeń.
Świata nie zmienisz, ale swój świat tak
piątek, 22 listopada 2013
KONSUMPCJONIZM NA ŚWIECIE
Świat pędzi do przodu, coraz więcej nowinek technicznych zalewa nas dookoła.
Pragniemy nowych telefonów, telewizorów, samochodów, większych mieszkań, domów. Sklepy zalewają nas masą rzeczy.
Kupujemy, kupujemy, kupujemy .... gromadzimy, chomikujemy.
"Musimy" to musimy tamto.
"Musimy" mieć, "musimy" tam być. I tak ciągle "chcemy", "musimy mieć".
Wyprzedaże - jak nie kupować, bo są tańsze rzeczy? Jak nie skorzystać z promocji? Jak nie kupić na zapas?
Popadamy w wir zakupów. Często uzależniamy się od nich. Nie zawsze udaje się zachować zdrowy rozsądek.
Popadamy w kredyty, długi, debety .... brakuje nam pieniędzy. I .... nie jesteśmy szczęśliwi.
Reklamy nas zalewają ... nowe gadżety się pojawiają, super ubrania .... a my ich nie mamy.
Sąsiad kupił super samochód, a my jeździmy starym. Czujemy się gorsi.
Marzymy - a jak wygram w lotto to kupię najnowszy....najnowszą.... będę w końcu szczęśliwy. Rozwiąże to wiele moich problemów.
Uzależniamy się od zakupów, od rzeczy, które zaczynają nami rządzić.
Czy takie życie dla każdego jest dobre? Czy uwolnienie nas od potrzeby posiadania nie dałoby nam więcej niż nabywanie nowych rzeczy? Czy nie więcej może nam dać pomoc innym niż skupianie się wyłącznie na nas samych?
Pragniemy nowych telefonów, telewizorów, samochodów, większych mieszkań, domów. Sklepy zalewają nas masą rzeczy.
Kupujemy, kupujemy, kupujemy .... gromadzimy, chomikujemy.
"Musimy" to musimy tamto.
"Musimy" mieć, "musimy" tam być. I tak ciągle "chcemy", "musimy mieć".
Wyprzedaże - jak nie kupować, bo są tańsze rzeczy? Jak nie skorzystać z promocji? Jak nie kupić na zapas?
Popadamy w wir zakupów. Często uzależniamy się od nich. Nie zawsze udaje się zachować zdrowy rozsądek.
Popadamy w kredyty, długi, debety .... brakuje nam pieniędzy. I .... nie jesteśmy szczęśliwi.
Reklamy nas zalewają ... nowe gadżety się pojawiają, super ubrania .... a my ich nie mamy.
Sąsiad kupił super samochód, a my jeździmy starym. Czujemy się gorsi.
Marzymy - a jak wygram w lotto to kupię najnowszy....najnowszą.... będę w końcu szczęśliwy. Rozwiąże to wiele moich problemów.
Uzależniamy się od zakupów, od rzeczy, które zaczynają nami rządzić.
Czy takie życie dla każdego jest dobre? Czy uwolnienie nas od potrzeby posiadania nie dałoby nam więcej niż nabywanie nowych rzeczy? Czy nie więcej może nam dać pomoc innym niż skupianie się wyłącznie na nas samych?
POSTĘPY
Moja walka trwa już od dłuższego czasu. Do czego doszłam do tej pory, żeby "odgracić"swoje otoczenie i życie
1. wiele rzeczy wyrzuciłam -
3.od dłuższego czasu nie kupiłam żadnego kosmetyku - zużywam to co mam
4. potrafię "na zimno" przeanalizować czego naprawdę potrzebuję
5. czuję się bardziej wolna, "dojrzała życiowo"
6. przestałam wierzyć, ze rzeczy odmienią moje życie
7. nad każdą rzeczą dobrze się zastanawiam, czytam opinie innych - bo jeśli ma ona jedna mi długo służyć to musi być dobra
8. nie rzucam się w wir mody
9. nie ulegam emocjom towarzyszącym zakupom
10. planuje swój dzień i dlatego czuję, że bardziej panuje nad czasem
11. mam więcej czasu, krócej sprzątam
1. wiele rzeczy wyrzuciłam -
- stare kosmetyki - chyba z dwa pudła
- pare (na serio) worów ubrań
- wiele uszkodzonych lub starych butów, torebek
- Stertę gazet, papierów
3.od dłuższego czasu nie kupiłam żadnego kosmetyku - zużywam to co mam
4. potrafię "na zimno" przeanalizować czego naprawdę potrzebuję
5. czuję się bardziej wolna, "dojrzała życiowo"
6. przestałam wierzyć, ze rzeczy odmienią moje życie
7. nad każdą rzeczą dobrze się zastanawiam, czytam opinie innych - bo jeśli ma ona jedna mi długo służyć to musi być dobra
8. nie rzucam się w wir mody
9. nie ulegam emocjom towarzyszącym zakupom
10. planuje swój dzień i dlatego czuję, że bardziej panuje nad czasem
11. mam więcej czasu, krócej sprzątam
ALE PO CO TEN MINIMALIZM
- Czy poświęciłaś lub poświęciłeś sporo czasu na szukanie jakiejś rzeczy?
- Czy Twoja szafa jest załadowana, a Ty dalej twierdzisz, że nie masz co włożyć?
- Czy masz załadowany garaż, piwnicę, strych?
- Czy są rzeczy, które leżą ponad dwa lata i ich nie używasz?Czy są takie "rupiecie" po babciach, dziadkach, rodzicach leżące ponad 5 lat?
- Czy masz nierozpakowane nowe rzeczy, które długo czekają na swój czas, zostawione "na później" np. komplety stołowe, pościele, ubrania itp.?
- Czy masz kosmetyki, których nie zużywasz przed końcem okresu przydatności?
- Czy masz więcej (kilka,kilkanaście, kilkadziesiąt) niż jeden kosmetyk danego rodzaju i zdajesz sobie sprawę, że ich nie zużyjesz?
- Czy posiadasz rzeczy, ubrania które już nie są modne, wyglądają tandetnie?
- Czy sprzątnie zajmuje Ci więcej czasu niż powinno, bo musisz odkładać, przekładać, odkurzać setki rzeczy?
- Czy przeprowadzka sprawiła Ci wiele stresu?A może na samą myśl o przeprowadzce (oprócz mebli) jest Ci słabo?
- Czy rozstanie ze swoimi zbiorami sprawiłoby Ci wiele smutku i tęsknoty?
- Czy uważasz, że nie panujesz już nad przestrzenią wokoło?
- Czy uważasz, ze przestrzeń wokół buduje nasze życie, a uporządkowana przestrzeń daje nam wytchnienie, ułatwia życie?
- Czy nie potrafisz przejść obojętnie koło sklepu z ubraniami, butami, drogerią, sklepem z dodatkami do domu?
- Czy masz w domu "nietrafione" prezenty np. maszynkę do makaronu, kolejny żel pod prysznic, stare maskotki?
- Czy w pudłach walają się pudła ze starymi gazetami?
- Czy masz odczucie, ze dana rzecz zmieni twoje życie. Czy kupno kolejnego podobnego kosmetyku sprawi, że będziesz piękniejsza - przecież masz ich już wiele - jesteś piękna i nie potrzebujesz tego by w to uwierzyć.
- Czy przekonanie, że kupno tego co ma ktoś inny (sąsiad, koleżanka, brat) odmieni Twoje życie? Czy będziesz wtedy super człowiekiem, którego wszyscy będą podziwiać , szanować i zazdrościć Ci?
- Czy masz manie "zostawiania" wielu, spraw i rzeczy na "później", na inne czasy?
Może warto coś zmienić.
Jeśli nie panujesz już nad otoczeniem w którym mieszkasz, nad szafą.Jeśli chcesz oczyścić swój dom z rupieci i niepotrzebnych rzeczy - POZNAJ ZASADY M I N I M A L I Z M U.
Ja go właśnie poznaje i zmieniam swoje myślenie,swoją przestrzeń.
Nie chcę byś popadła/popadł w skrajny minimalizm, tylko by Twoje życie stało się prostsze, by było w nim więcej przestrzeni, byś miała/miał czas na to co lubisz, by rzecz była tylko rzeczą.
POZNAJMY RAZEM M I N I M A L I Z M, UŁATWMY SOBIE ŻYCIE, ZAPANUJMY NAD PRZESTRZENIĄ W DOMU, BĄDŹMY SZCZĘŚLIWI ZE SOBĄ, A NIE Z RZECZAMI WOKOŁO.
Nie odkładajmy swojego życia, żyjemy tu i teraz
OFIARA NR 2 MINIMALIZMU
Mleczko do ciała Hipp chcę zamienić na oliwkę Babydream fur mama. Oliwka ta znajduje u mnie jak dotąd wiele zastosowań:
- do olejowania włosów
- do nawilżania twarzy zwłaszcza zimą, gdy żaden krem nie radzi sobie z wysuszoną skórą na czole, nosie. Rano śladu nie ma po oliwce
- do wcierania w skórki
- do nawilżania butów i torebek skórzanych - świetnie je pielęgnuje
- do pielęgnacji mebli drewnianych
- do zmywania makijażu
- do nawilżania ciała po kąpieli - na mokrą skórę
- na rzęsy - jako odżywka
Mam nadzieję go skończyć jak najszybciej, by jego miejsce zajęła wyłącznie oliwka
lub inne olejki, których mam wiele (zbyt wiele)
czwartek, 21 listopada 2013
PIERWSZE OFIARY MINIMALIZMU - ZAMIENIAM PARE KOSMETYKÓW NA JEDEN - 4 W 1
Wykończyłam dwa produkty do mycia:Dove i Nivea
Dove - fajnie myje, zapach też ma super.
Nivea jakoś nie powalił mnie. Może dla leniuchów jest wystarczający, jeśli nie chce się wklepywać balsamu. Nawilża.
Zamieniłam je na coś łagodnego w składzie i uniwersalnego. Oto mój faworyt do wielu zadań, który stał dzielnie obok Dove i Nivea i czekał na swoją kolej. I się doczekał, że sam został:
Używam go do:
- mycia ciała,
- mycia pędzli,
- zamiast płynu do higieny intymnej
- używany razem z szamponem z Alterry (łącze je).
- do mycia twarzy. Teraz mam Ivostin do twarzy.
- do golenia - ale teraz zużywam Olay Gillette Satin Care. Gilette Olay zapycha mi maszynkę tą pianką. Baby dream jest idealny do golenia według mnie, ale warto zawsze spróbować coś innego.
środa, 20 listopada 2013
MINIMALIZM cz1
Sokrates powiedział:
"Uwielbiam odkrywać, bez ilu rzeczy jestem doskonale szczęśliwy".
Postanowiłam dążyć do tego by moje życie otaczały osoby i rzeczy, które są mi naprawdę potrzebne.
Tak, tak - teraz powiesz - ale ten 20-ty sweter jest mi potrzebny, bo w nim będę chodzić. No dobra, ale czy chodzisz w tych swetrach od 1 do 10? (liczby przypisane do rzeczy kupionych od najstarszego). A może warto mieć np. pięć ale takich, które pasują do wielu zestawów.
A może warto pozbyć się tych w których nie chodziliśmy już ponad rok? Może warto oczyścić swoje życie przynajmniej z rzeczy?
Od jakiegoś czasu próbuje zgłębić tajniki minimalizmu. Troszkę czytam. Jest wiele blogów o minimaliźmie. Próbuje znaleźć złoty środek, bo nie chcę być zupełną minimalistką - nie chcę mieć jednej torby, w której zmieści się wszystko co mam.
To nie chodzi by tak rozsławiana zasada "100 rzeczy" znalazła zastosowanie (niektórzy wyznają zasadę" 50 rzeczy") i byśmy rzucili się w wir wyrzucania wszystkiego
To nie chodzi by tak rozsławiana zasada "100 rzeczy" znalazła zastosowanie (niektórzy wyznają zasadę" 50 rzeczy") i byśmy rzucili się w wir wyrzucania wszystkiego
Raczej chodzi o:
- wyzbycie się nadmiaru rzeczy - piętrzących się po kątach, nieużywanych
- to by rzeczy nie rządziły nami, by nie zajmowały naszej przestrzeni - byśmy nie byli uzależnieni od kupowania kolejnych rzeczy, by konsumpcjonizm nie rządził nami, by kolejna np. szminka lub bluzka nie była nam "niezbędna"
- byśmy byli gotowi w każdej chwili wyrzucić rzecz bez płaczu nad nią - to tak wyolbrzymiłam z tym płaczem, ale chodzi o tęsknotę za rzeczą, wielkie przywiązanie. Przywiązać się można do kogoś i to jest wartościowe. Rzecz to tylko rzecz. Ma nam służyć, a nie sprawiać że nam jej strasznie żal, że musimy ją mieć.
- by zająć się w życiu ważniejszymi sprawami niż myślenie, że nie mam się w co ubrać, by kupić tusz do rzęs, który tak wszystkie you-tubowiczki wychwalają (to taki przykład). Etap kiedy oglądałam dziesiątki filmów na you tubie i zafascynowana zachwalanymi rzeczami "musiałam" je mieć - minął. Myślałam chyba wtedy, że ten tusz, ta szminka, podkład i "kupa" innych rzeczy sprawią, że moje życie będzie cudowne, a ja się zmienię w "księżniczkę". Dalej oglądam filmiki, ale gdy szukam np. podkładu, bo poprzedni się skończył i chcę znać opinie innych - bo nie chcę czegoś co się nie sprawdzi(chociaż często to indywidualna sprawa, bo jednemu przypadnie do gustu, innemu nie). Nie mam 6 sztuk tuszy tylko góra dwa (dąże do 1).
- by ograniczyć się do tego co jest nam naprawdę potrzebne - ileż to mamy rzeczy, których nie używamy i raczej ich nie użyjemy. A po co one mają leżeć?
- by otoczyć się tylko tymi ludźmi, którzy naprawdę dają nam szczęście, którzy nie są dla nas "toksyczni",
- wyzbycie się: jakże często powtarzanego zdania "bo to się może przydać" i chomikowania. Rzeczy, które w ciągu 1,5 roku nie użyliśmy lepiej wyrzucić, bo ich raczej nie użyjemy. Oczywiście są rzeczy jak np. wiertarka, które się przydadzą, a teraz nie ma potrzeby wywiercić nią cokolwiek. Chodzi tu o ubrania, kosmetyki i dodatki, maszynkę do makaronu itd. Trzeba dobrze przemyśleć co zostawić.
- zaoszczędzanie czasu poprzez wyzbywanie się rzeczy, które trzeba potem sprzątać,układać, przekładać. Więcej rzeczy=dłuższe sprzątanie. No i problem gdzie upchnąć to i owo - zwłaszcza w bloku. W domu to troszkę jest zdradliwe,bo mamy gdzie dać i możemy gromadzić, gromadzić, gromadzić, a potem łapiemy się za głowę, bo do piwnicy się nie da wejść i co teraz?
- panowanie nad swoimi słabościami,
W kolejnym wpisie przybliżę troszkę zasady jakie chcę wprowadzić, a teraz właśnie zaczynam....
.... "oczyszczać swoją przestrzeń, przygotowując ją dla rzeczy naprawdę wartościowe i ważne"
PLANOWANIE SWOJEGO CZASU
Od zawsze lubiłam notować co o której robię. Przez lata ten system uległ zapomnieniu.
Od paru miesięcy jednak notuję w kalendarzu co mam robić i naprawdę dużo to daje.
Nie zawsze udaje mi się wypełnić wszystko, ale staram się. Czuję, że mam władzę nad czasem. Mam wyznaczony czas na czas wolny i pracę do wykonania (oprócz zwykłej pracy w której spędzam czas od 7-15). Nie spędzam godzin na necie, FB, You Tubie itd., bo mam na to ograniczony czas.
Po obiadku mam czas wolny np. do 17:30 i wtedy wykorzystuję na przyjemności.
17:30-19:00 - obowiązki, praca nad projektami itd.
19:30-20:00 - czas wolny
20:00-21:00 praca - obowiązki itd.
21:00 - czas wolny + film lub książka + sen
Czasami jednak nie przestrzegam tego rygorystycznie, bo ktoś np. zadzwoni, coś wyskoczy itp. więc czas wolny ulega modyfikacji.
Planowanie naprawdę pomaga.
Najpierw wypisuje ogólny plan na tydzień bez konkretnych dat i godzin np.
- projekt
- podlać kwiatki
- uporządkować szafę
- przeczytać książkę
- iść do kina
- maseczka na twarz
- olejowanie włosów
- i wiele innych
Codziennie wieczorem wypisuje plan na następny dzień tak by zrealizować plan tygodniowy.
Wpadłam na fajny pomysł na generalne porządki. Jeśli np. mam w planie w danym tygodniu "odgracić" pokój to na każdy dzień przewiduje inną część do porządkowania np. w poniedziałek sprzątam szufladę z kosmetykami i kosmetyki w łazience, we wtorek układam szufladę z bluzkami itd. Nie budzę się w sobotę ze świadomością, że pół dnia spędzę na porządkowaniu szczegółowym pokoju i nie stoję na środku pokoju, gdzie połowa szafy, szuflad i pudeł jest opróżniona, a na środku pokoju leży "kuuuupppaaa" rupieci, ubrań lub co kto woli.
Ograniczam pożeracze czasu czyli: internet, tv .... staram się :)
Jeśli chodzi o organizer to trudno mi znaleźć idealny.
Najlepiej jeśli byłby to kalendarz - nie za mały, nie za duży. Najlepiej z układem dziennym.
I jasnymi, cienkimi liniami, bez godzin. Szukam go jednak nadal, bo już zaczęłam na 2014 r. poszukiwania.
Od paru miesięcy jednak notuję w kalendarzu co mam robić i naprawdę dużo to daje.
Nie zawsze udaje mi się wypełnić wszystko, ale staram się. Czuję, że mam władzę nad czasem. Mam wyznaczony czas na czas wolny i pracę do wykonania (oprócz zwykłej pracy w której spędzam czas od 7-15). Nie spędzam godzin na necie, FB, You Tubie itd., bo mam na to ograniczony czas.
Po obiadku mam czas wolny np. do 17:30 i wtedy wykorzystuję na przyjemności.
17:30-19:00 - obowiązki, praca nad projektami itd.
19:30-20:00 - czas wolny
20:00-21:00 praca - obowiązki itd.
21:00 - czas wolny + film lub książka + sen
Czasami jednak nie przestrzegam tego rygorystycznie, bo ktoś np. zadzwoni, coś wyskoczy itp. więc czas wolny ulega modyfikacji.
Planowanie naprawdę pomaga.
Najpierw wypisuje ogólny plan na tydzień bez konkretnych dat i godzin np.
- projekt
- podlać kwiatki
- uporządkować szafę
- przeczytać książkę
- iść do kina
- maseczka na twarz
- olejowanie włosów
- i wiele innych
Codziennie wieczorem wypisuje plan na następny dzień tak by zrealizować plan tygodniowy.
Wpadłam na fajny pomysł na generalne porządki. Jeśli np. mam w planie w danym tygodniu "odgracić" pokój to na każdy dzień przewiduje inną część do porządkowania np. w poniedziałek sprzątam szufladę z kosmetykami i kosmetyki w łazience, we wtorek układam szufladę z bluzkami itd. Nie budzę się w sobotę ze świadomością, że pół dnia spędzę na porządkowaniu szczegółowym pokoju i nie stoję na środku pokoju, gdzie połowa szafy, szuflad i pudeł jest opróżniona, a na środku pokoju leży "kuuuupppaaa" rupieci, ubrań lub co kto woli.
Ograniczam pożeracze czasu czyli: internet, tv .... staram się :)
Jeśli chodzi o organizer to trudno mi znaleźć idealny.
Najlepiej jeśli byłby to kalendarz - nie za mały, nie za duży. Najlepiej z układem dziennym.
I jasnymi, cienkimi liniami, bez godzin. Szukam go jednak nadal, bo już zaczęłam na 2014 r. poszukiwania.
Subskrybuj:
Posty (Atom)